naturalizm (język polski)

wymowa:
IPA: [ˌnatuˈralʲism̥], AS: [naturalʹism̦], zjawiska fonetyczne: zmięk.wygł.akc. pob.
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) książk. uwypuklenie czegoś brutalnego
(1.2) filoz. kierunek usiłujący tłumaczyć wszystkie zjawiska działaniem praw natury; zob. też naturalizm (filozofia) w Wikipedii
(1.3) liter. szt. kierunek powstały we Francji w XIX w., zakładający jak najwierniejsze ukazywanie życia, podkreślający czynniki biologiczne towarzyszące człowiekowi; zob. też naturalizm (sztuka) w Wikipedii; zob. też naturalizm (literatura) w Wikipedii
(1.4) pedag. kierunek oparty na założeniu, że pracę wychowawczą należy przystosować do psychologicznej natury dziecka
(1.5) socjol. kierunek zakładający, że społeczeństwo jest integralną częścią przyrody, a jej prawa rządzą procesami społecznymi; zob. też naturalizm (socjologia) w Wikipedii
odmiana:
(1.1-5)
przykłady:
(1.1) Moja siostra zrezygnowała z czytania tej książki. Powiedziała, że nie mogła znieść naturalizmu wielu scen.
(1.4) Nasza nowa przedszkolanka opiera swoją pracę z dziećmi na zasadach naturalizmuwydaje mi się, że widać już dobre efekty.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.3) weryzm
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. naturalista m, naturalistka ż, naturalizacja ż, naturalizowanie n
przym. naturalistyczny
przysł. naturalistycznie
czas. naturalizować
związki frazeologiczne:
etymologia:
franc. naturalisme[2]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1 2 Należy do grupy rzeczowników, w których końcówkę zapisywaną w Ms. i W. lp jako „-zmie” wymawia się alternatywnie jako „-zmie” albo „-źmie”.
  2. publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana płatna rejestracja Hasło „naturalizm” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.