naturalizacja (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌnaturalʲiˈzaʦ̑ʲja], AS: [naturalʹizacʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.• akc. pob. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) praw. nadanie cudzoziemcowi obywatelstwa państwa, na terytorium którego się osiedlił; zob. też naturalizacja w Wikipedii

(1.2) biol. proces utrwalania się obcego gatunku w nowym środowisku; zob. też naturalizacja (biologia) w Wikipedii

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	naturalizacja	naturalizacje
dopełniacz	naturalizacji	naturalizacji / przest. naturalizacyj[1]
celownik	naturalizacji	naturalizacjom
biernik	naturalizację	naturalizacje
narzędnik	naturalizacją	naturalizacjami
miejscownik	naturalizacji	naturalizacjach
wołacz	naturalizacjo	naturalizacje

przykłady:

(1.1) Moja rodzina od 20 lat żyje w Niemczech i jest po naturalizacji.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. natura ż, naturalizm m, naturalista m, naturalistka ż, naturalizowanie n, znaturalizowanie n, naturyzm ż, naturysta m, naturystka ż

czas. naturalizować ndk., znaturalizować dk.

przym. naturalizacyjny, naturalistyczny, naturalny, naturystyczny

przysł. naturalnie, naturalistycznie, naturystycznie

wykrz. naturalnie

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) franc. naturalisation

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) naturalization; (1.2) naturalization
• arabski: (1.1) تجنيس
• czeski: (1.1) naturalizace
• duński: (1.1) naturalisering w, nationalisering w
• estoński: (1.1) naturalisatsioon; (1.2) naturalisatsioon
• francuski: (1.1) naturalisation
• hiszpański: (1.1) naturalización; (1.2) naturalización
• norweski (nynorsk): (1.1) naturalisering ż
• nowogrecki: (1.1) πολιτογράφηση ż
• ukraiński: (1.1) натуралізація ż; (1.2) натуралізація ż

źródła: