nastrój (język polski)

wymowa:
IPA: [ˈnastruj], AS: [nastrui ̯]
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) psych. utrzymujący się jakiś czas stan psychiczny; zob. też nastrój w Wikipedii
(1.2) pot. chęć na coś[1]
(1.3) wrażenia emocjonalne charakterystyczne dla danego utworu, filmu czy miejsca
(1.4) st.pol. instrument muzyczny[2]

czasownik, forma fleksyjna

(2.1) 2. os. lp rozk. od: nastroić
odmiana:
(1.1-3)
przykłady:
(1.1) Mam dziś bardzo wesoły nastrój.
(1.2) Nie mam teraz nastroju do zwierzeń.
(1.3) W całym mieście panował nastrój grozy.
składnia:
(1.1) przym. + nastrój • być w + przym. + nastroju
(1.2) nastrój do + D.[1]
(1.3) nastrój + D.
kolokacje:
(1.1) nastrój człowiekabłogi / dobry / doskonały / pogodny / przyjemny / radosny / szampański / świetny / wesoły / wspaniały / znakomity nastrój • fatalny / kiepski / minorowy / ponury / zły nastrój • podniosły / uroczysty nastrój • obniżenie / pogorszenie / poprawa nastroju • wahania nastroju • huśtawka nastrojów • wpływać na nastrój • wprawiać w nastrój
synonimy:
(1.3) atmosfera
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. nastrajanie n, nastrojenie n
zdrobn. nastroik m
czas. nastrajać ndk., nastroić dk.
przym. nastrojowy
przysł. nastrojowo
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
zob. też nastrój w Wikicytatach
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1 2 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „nastrój” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.
  2. Zenon Klemensiewicz, Historia języka polskiego, PWN, Warszawa 2002, s. 135.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.