ponury (język polski)

wymowa:
IPA: [pɔ̃ˈnurɨ], AS: [põnury], zjawiska fonetyczne: nazal.
znaczenia:

przymiotnik jakościowy

(1.1) pełen smutku, przygnębienia
(1.2) taki, który wywołuje smutek, daje przykre wrażenie
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.2) Dzisiejsza pogoda jest wyjątkowo ponura.
składnia:
kolokacje:
(1.2) ponury jak noc • borowik ponury
synonimy:
(1.1) posępny, smętny, minorowy, chmurny, pochmurny, zachmurzony; reg. śl. otopulóny
antonimy:
(1.1) pogodny
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. ponurość ż, ponuractwo n, ponurak m, ponuraczka ż, ponurzenie n, sponurzenie n
czas. ponurzeć ndk., sponurzeć dk.
przym. ponuracki, ponurawy
przysł. ponuro
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.