ponuro (język polski)
- wymowa:
- IPA: [pɔ̃ˈnurɔ], AS: [põnuro], zjawiska fonetyczne: nazal.
-
- znaczenia:
przysłówek
- (1.1) …od przym. → ponury
- odmiana:
- (1.1) stopień wyższy bardziej ponuro
- przykłady:
- (1.1) Jacek ponuro wpatrywał się w spaloną płytę główną swojego komputera.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) patrzeć / spojrzeć / milczeć ponuro
- synonimy:
- (1.1) gw. (Śląsk Cieszyński) otryntno, otympnie, otympno
- antonimy:
- (1.1) pogodnie, wesoło
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. ponurość ż, ponurak m, ponuraczka ż, ponuractwo n, ponurzenie n, sponurzenie n
- czas. ponurzeć ndk., sponurzeć dk.
- przym. ponury, ponuracki
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. ponury
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) gloomily
- białoruski: (1.1) панура
- kaszubski: (1.1) kòmùdno
- niemiecki: (1.1) düster, finster
- słowacki: (1.1) ponuro
- ukraiński: (1.1) понуро
- źródła:
ponuro (język słowacki)
- wymowa:
- znaczenia:
przysłówek
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.