ponurość (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) cecha tego, co ponure; cecha tych, którzy są ponurzy
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik ponurość ponurości dopełniacz ponurości ponurości celownik ponurości ponurościom biernik ponurość ponurości narzędnik ponurością ponurościami miejscownik ponurości ponurościach wołacz ponurości ponurości - przykłady:
- składnia:
- (1.1) ponurość + D.
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) posępność
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) cecha
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. ponuractwo n, ponurak m, ponuraczka ż, ponurzenie n, sponurzenie n
- czas. ponurzeć ndk., sponurzeć dk.
- przym. ponury, ponuracki, ponurawy
- przysł. ponuro, ponuracko, ponurawo
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1) pol. ponury + -ość
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.