przykry (język polski)

wymowa:
IPA: [ˈpʃɨkrɨ], AS: [pšykry], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.
podział przy przenoszeniu wyrazu: przykry
znaczenia:

przymiotnik jakościowy

(1.1) wywołujący nieprzyjemne doznania zmysłowe
(1.2) wywołujący nieprzyjemne uczucia
(1.3) o człowieku: posiadający sposób bycia, który wywołuje u innych nieprzyjemne uczucia
(1.4) daw. stromy, mocno spadzisty[1]
(1.5) daw. dokuczający komuś, nękający kogoś[1]
odmiana:
(1.1-3)
przykłady:
(1.1) Swąd palonej gumy jest przykry.
(1.2) To co powiedział mi na koniec było bardzo przykre.
(1.3) Nie znoszę go. To przykry człowiek.
(1.1, 1.3) On ma przykry wygląd, ale sam nie jest przykry.
składnia:
kolokacje:
(1.1) przykry zapach
(1.2) przykra prawda
(1.3) przykry człowiek
synonimy:
(1.1-2) irytujący, niemiły, nieprzyjemny, niesympatyczny, bolesny, sprawiający przykrość
(1.3) antypatyczny, niesympatyczny, niemiły, nieprzyjemny, męczący, niełatwy, nudny, o trudnym charakterze, uciążliwy, nieuprzejmy, chamski; posp. upierdliwy
antonimy:
(1.1-3) miły, przyjemny, wspaniały
(1.3) sympatyczny
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. przykrość ż
czas. przykrzyć, uprzykrzać ndk.
przysł. przykro
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1 2 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „przykry” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.