nękać (język polski)

wymowa:
IPA: [ˈnɛ̃ŋkaʨ̑], AS: [nŋkać], zjawiska fonetyczne: nazal.asynch. ę 
znaczenia:

czasownik

(1.1) dręczyć, trapić
odmiana:
(1.1) koniugacja I
przykłady:
(1.1) Pokręcił głową i nękany wyrzutami sumienia, z pompką na ramieniu, ruszył naprzód[1].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) dręczyć, trapić, męczyć, zamęczać
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. nękanie
związki frazeologiczne:
etymologia:
prasł. *nukati[2]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Edmund Niziurski, Księga urwisów, 1954, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  2. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „nękać” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.