kontra (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈkɔ̃ntra], AS: [kõntra], zjawiska fonetyczne: nazal.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) stanowisko lub postępowanie przeciwne do wypowiedzi lub postępowania innej osoby

(1.2) sport. w boksie odpowiedź na cios przeciwnika, blokada lub odparcie ataku

(1.3) sport. w brydżu zapowiedź w licytacji oznaczająca, iż gracz kontrujący uważa, że przeciwnicy nie zrealizują zapowiadanego kontraktu; zob. też kontra (zapowiedź) w Wikipedii

(1.4) wojsk. kontratak, szybki zwrot od pozycji obronnej do ataku

(1.5) środ. kontrybucja, treść dodawana przez użytkownika do bazy tworzonej na stronie internetowej

(1.6) pot. kontrmanifestacja

(1.7) pot. kontretykieta^[1][2]

(1.8) hamulec nożny w rowerze działający przy odwrotnym obrocie pedałów

przyimek

(2.1) przeciwko

odmiana:

przykłady:

(1.5) Wer odrzucił mi znowu kontrę bez powodu.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.4) kontratak

(2.1) alternatywna pisownia: contra

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. kontrowanie n, skontrowanie n, kontrybucja ż, rekontra ż, kontrast m, kontrastowość ż, kontrastowanie n, skontrastowanie n, kontrówka ż

czas. kontrować ndk., skontrować dk., kontrastować ndk., skontrastować dk.

przym. kontrowy, kontrastowy

tem. słow. kontra-, kontr-

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.5) pol. kontrybucja

(1.6) pol. kontrmanifestacja

(2.1) łac. contra → przeciw

uwagi:

zob. też kontra w Wikipedii

tłumaczenia:

źródła:

kontra (język maltański)

wymowa:

znaczenia:

przyimek

(1.1) kontra, przeciw

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: