kontrybucja (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) danina, podatek nakładany na pokonane w wojnie państwo albo okupowane terytorium
- (1.2) hist. opłata płacona za odstąpienie przez napastników od oblężenia albo zaniechania ataku
- (1.3) środ. treść dodawana przez użytkownika do bazy tworzonej na stronie internetowej
- odmiana:
- (1.1-3)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik kontrybucja kontrybucje dopełniacz kontrybucji kontrybucji / przest. kontrybucyj celownik kontrybucji kontrybucjom biernik kontrybucję kontrybucje narzędnik kontrybucją kontrybucjami miejscownik kontrybucji kontrybucjach wołacz kontrybucjo kontrybucje - przykłady:
- (1.3) Weryfikator może odrzucić kontrybucję, jeśli użytkownik nie poda źródła.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.3) dodawać / odrzucać / zatwierdzać kontrybucję • odrzucona / zatwierdzona kontrybucja
- synonimy:
- (1.3) pot. kontra
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. kontrybutor m, kontra ż
- czas. kontrybuować
- przym. kontrybucyjny
- przyim. kontra
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- łac. contributio[1]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) contribution
- bułgarski: (1.1) контрибуция ż
- interlingua: (1.1) contribution
- portugalski: (1.1) contribuição
- włoski: (1.1) contributo
- źródła:
- ↑
Hasło „kontrybucja” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.