oblężenie (język polski)
oblężenie (1.1)
- wymowa:
- IPA: [ˌɔblɛ̃w̃ˈʒɛ̃ɲɛ], AS: [oblẽũ̯žẽńe], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• asynch. ę • -ni…• akc. pob.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (1.1) wojsk. otoczenie siłami zbrojnymi jakiejś twierdzy lub miasta w celu ich zdobycia
- (1.2) otoczenie jakiegoś obiektu przez tłum
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik oblężenie oblężenia dopełniacz oblężenia oblężeń celownik oblężeniu oblężeniom biernik oblężenie oblężenia narzędnik oblężeniem oblężeniami miejscownik oblężeniu oblężeniach wołacz oblężenie oblężenia - przykłady:
- (1.1) Oblężenie trwało wiele miesięcy i w mieście zapanował straszliwy głód.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) stan oblężenia • przystąpić do oblężenia • odstąpić od oblężenia • wydostać się z oblężenia
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- czas. oblegać
- przym. oblężniczy
- rzecz. obleganie
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) siege
- arabski: (1.1) حصار
- baskijski: (1.1) setio
- białoruski: (1.1) аблога ż, асада ż
- bułgarski: (1.1) обсада ż
- czeski: (1.1) obležení n
- esperanto: (1.1) sieĝo
- fiński: (1.1) piiritys
- francuski: (1.1) siège m
- hiszpański: (1.1) asedio m, sitio m; (1.2) asedio m
- japoński: (1.1) 包囲(ほうい)
- niderlandzki: (1.1) belegering ż
- niemiecki: (1.1) Belagerung ż
- nowogrecki: (1.1) πολιορκία ż
- rosyjski: (1.1) осада ż
- sycylijski: (1.1) assediu
- szwedzki: (1.1) belägring w
- włoski: (1.1) assedio m
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.