konsolidacja (język polski)

wymowa:
​
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) proces integrowania różnych elementów w celu osiągnięcia jednolitości i spójności w obrębie danej grupy lub struktury; zob. też konsolidacja w Wikipedii
(1.2) bank. proces zastąpienia kilku pożyczek jedną z ujednoliconymi warunkami spłaty; zob. też konsolidacja (gospodarka) w Wikipedii
(1.3) transp. proces łączenia niewielkich przesyłek w celu transportu ich w jednym kontenerze; zob. też konsolidacja (logistyka) w Wikipedii
(1.4) psych. proces utrwalania informacji w mózgu; zob. też konsolidacja (psychologia) w Wikipedii
(1.5) polit. proces umacniania i stabilizacji systemu demokratycznego; zob. też konsolidacja (politologia) w Wikipedii
(1.6) inform. proces łączenia skompilowanych modułów i tworzenia pliku wykonywalnego lub innego pliku obiektowego; zob. też konsolidacja (informatyka) w Wikipedii
odmiana:
(1.1-6)
przykłady:
(1.1) Po wielu negocjacjach i wspólnych wysiłkach, konsolidacja partii politycznej doprowadziła do jednolitej strategii i spójnego stanowiska wobec kluczowych kwestii społecznych.
(1.2) Konsolidacja studenckich pożyczek ułatwiła nieco absolwentowi spłatę zadłużenia.
(1.3) Przeprowadziliśmy konsolidację przesyłek, co pozwoliło nam zoptymalizować koszty transportu.
(1.4) Za proces konsolidacji odpowiedzialny jest m.in. neuron.
(1.5) Konsolidacja następuje po tranzycji ustrojowej, a kończy się zazwyczaj wyborami lub referendum.
(1.6) Podczas konsolidacji do pliku wynikowego mogą być dołączone odpowiednie nagłówki.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) integracja, połączenie
(1.6) linkowanie
antonimy:
(1.1) dekonsolidacja
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
łac. consolidatio, utworzone od łac. consolidare
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.