spłata (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) ekon. bank. spłacanie, spłacenie
- (1.2) ekon. bank. suma, którą należy płacić, zwykle w ratach
- odmiana:
- (1.1) blm[1]
przypadek liczba pojedyncza mianownik spłata dopełniacz spłaty celownik spłacie biernik spłatę narzędnik spłatą miejscownik spłacie wołacz spłato - (1.2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik spłata spłaty dopełniacz spłaty spłat celownik spłacie spłatom biernik spłatę spłaty narzędnik spłatą spłatami miejscownik spłacie spłatach wołacz spłato spłaty - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) spłata długów
- (1.2) długoterminowe spłaty
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. spłacanie n, spłacenie n, dopłata ż
- czas. spłacić dk., spłacać ndk.
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- marathi: (1.1) फेड ż
- źródła:
- ↑
Hasło „spłata” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.