konkubina (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌkɔ̃ŋkuˈbʲĩna], AS: [kõŋkubʹĩna], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• -nk- • akc. pob.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) praw. kobieta żyjąca z mężczyzną bez zawarcia związku małżeńskiego
- (1.2) daw. nałożnica
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik konkubina konkubiny dopełniacz konkubiny konkubin celownik konkubinie konkubinom biernik konkubinę konkubiny narzędnik konkubiną konkubinami miejscownik konkubinie konkubinach wołacz konkubino konkubiny - przykłady:
- (1.1) Kiedy Krzysztof D. powiedział, że nie ma pieniędzy, dostał dwa ciosy w twarz. Wtedy jego konkubina, która też była w mieszkaniu, zadzwoniła na policję[1].
- (1.2) Dawid, król Izraela, miał kilka żon i wiele konkubin.
- (1.2) Często więc mężczyźni w Chinach brali konkubiny dla własnej przyjemności (…)[2].
- (1.2) Syn i następca cesarza polecił podobno pochować razem z ojcem wszystkie jego konkubiny[3].
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) nieślubna
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) partnerka
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. konkubinat m
- przym. konkubinacki
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- łac. concubina[4]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) cohabitant, common-law wife; (1.2) concubine, mistress
- baskijski: (1.1) ohaide
- chiński standardowy: (1.2) 姬妾 (jīqiè), 小太太 (xiǎotàitai), 小老婆 (xiǎolǎopó), 簉室 (zàoshì)
- chorwacki: (1.1) konkubina ż
- czeski: (1.2) konkubina ż
- francuski: (1.1) concubine ż
- hiszpański: (1.1) concubina ż
- niemiecki: (1.1) Konkubine ż
- nowogrecki: (1.1) παλλακή ż
- portugalski: (1.1) concubina ż, amásia ż
- słoweński: (1.2) konkubina ż, priležnica ż
- tuvalu: (1.1) avaga fakasalasala, avaga fakaopoopo, avaga fakapouliuli
- włoski: (1.1) concubina ż
- źródła:
konkubina (język chorwacki)
- zapisy w ortografiach alternatywnych:
- wymowa:
- IPA: /konkubǐːna/
- podział przy przenoszeniu wyrazu: kon•ku•bi•na
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski
- (1.1) konkubina
- odmiana:
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
konkubina (język czeski)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) nałożnica
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik konkubina konkubiny dopełniacz konkubiny konkubin celownik konkubině konkubinám biernik konkubinu konkubiny wołacz konkubino konkubiny miejscownik konkubině konkubinách narzędnik konkubinou konkubinami - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
konkubina (język słoweński)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) książk. konkubina, kochanka, nałożnica[1]
- odmiana:
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. konkubinat m
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.