nieślubna (język polski)

wymowa:

IPA: [ɲɛ̇ˈɕlubna], AS: [ńėślubna], zjawiska fonetyczne: zmięk.• podw. art.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) pot. żart. kobieta, z którą pozostaje się w nieformalnym związku

przymiotnik, forma fleksyjna

(2.1) M. lp ż od: nieślubny

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	nieślubna	nieślubne
dopełniacz	nieślubnej	nieślubnych
celownik	nieślubnej	nieślubnym
biernik	nieślubną	nieślubne
narzędnik	nieślubną	nieślubnymi
miejscownik	nieślubnej	nieślubnych
wołacz	nieślubno	nieślubne

(2.1) zob. nieślubny

przykłady:

(1.1) Mamy z moją nieślubną taką niepisaną zasadę, że dajemy sobie prezenty, które nam obojgu sprawią radochę.^[1]

(1.1) Co mam zrobić jak moja nieślubna utrudnia mi widzenie się z synem?^[2]

(2.1) Kobiety nieuświadomione dawały się łatwo wykorzystywać (w tym seksualnie), powiększając zbiorowość samotnych matek, w dwudziestoleciu międzywojennym zwanych „matkami nieślubnymi".^[3]

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) konkubina

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. nieślubowanie n, niepoślubienie n

forma męska nieślubny m

przym. nieślubny

związki frazeologiczne:

etymologia:

forma żeńska od pol. nieślubny

uwagi:

tłumaczenia:

źródła: