pozostawać (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌpɔzɔˈstavaʨ̑], AS: [pozostavać], zjawiska fonetyczne: akc. pob. ​

znaczenia:

czasownik (dk. pozostać)

(1.1) zostać w jakimś miejscu, nie ruszać się skądś

(1.2) być dalej takim samym, bez zmian; nie zmieniać się

(1.3) być częścią czegoś; pozostałością, resztą po czymś lub kimś

odmiana:

przykłady:

(1.1) Jeśli na ciało nie działa żadna siła lub siły działające równoważą się, to ciało pozostaje w spoczynku lub porusza się ruchem jednostajnym prostoliniowym.

składnia:

kolokacje:

(1.1) pozostawać w pamięci, pozostawać w domu, pozostawać w mieszkaniu

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. pozostawanie n, pozostałość

czas. zostawać, postawić

przym. pozostały

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) remain, stay; (1.2) remain, stay; (1.3) remain, stay
• arabski: (1.1) فضل (1.3) ;مكث
• duński: (1.1) blive, forblive; (1.2) forblive
• esperanto: (1.2) daŭri
• hawajski: (1.1) ō
• niderlandzki: (1.1) blijven; (1.2) blijven; (1.3) blijven
• niemiecki: (1.1) bleiben
• rosyjski: (1.1) оставаться; (1.2) оставаться; (1.3) оставаться
• szwedzki: (1.1) stanna (kvar); (1.2) förbli, bestå, hålla sig; (1.3) vara / finnas / bli kvar, återstå, kvarstå
• włoski: (1.1) restare, rimanere

źródła: