Dawid (język polski)

wymowa:
IPA: [ˈdavʲit], AS: [davʹit], zjawiska fonetyczne: zmięk.wygł.
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

(1.1) imię męskie; zob. też Dawid (imię) w Wikipedii

rzeczownik, forma fleksyjna

(2.1) D. lm od: Dawida
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Dawid kupił sobie nowy samochód.
(1.1) Ja jestem Dawid, jam jest pasterz / Błagalną wiodę pieśń, / byś się zmiłować chciał nad Piastem, / byś żniwo zwolił zwieść[1].
składnia:
kolokacje:
(1.1) pan Dawid • brat / kuzyn / wujek / dziadek Dawid • mężczyzna imieniem (o imieniu) Dawid święty / błogosławiony Dawid mieć na imię / nosić imię / używać imienia Dawid • dać na imię / nadać imię / ochrzcić imieniem Dawid • otrzymać / dostać / przybrać imię Dawid • dzień imienin / imieniny Dawida na Dawida (o dniu)
synonimy:
(1.1) zdrobn. Dawidek
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. Dawidowa ż, Dawidówna ż, Dawidostwo lm mos
forma żeńska Dawida ż
zdrobn. Dawidek mos
przym. Dawidowy, Dawidkowy
związki frazeologiczne:
gwiazda Dawida
etymologia:
łac. David < gr. Δαυίδ (Dauíd), gr. Δαβίδ (Dabíd) < hebr. דוד (dawid) → umiłowany, ukochany
uwagi:
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Imiona
tłumaczenia:
źródła:
  1. Karol Wojtyła, Pieśń poranna (psalm)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.