zwolić (język polski)

wymowa:
[uwaga 1] IPA: [ˈzvɔlʲiʨ̑], AS: [zvolʹić], zjawiska fonetyczne: zmięk.
znaczenia:

czasownik

(1.1) st.pol. wybrać[1]
(1.2) poet. dać pozwolenie, przyzwolić na coś
odmiana:
(1.2) koniugacja VIa
przykłady:
(1.1) U twego Syna Gospodzina, matko zwolena Maryja![2]
(1.2) Ja jestem Dawid, jam jest pasterz – / Błagalną wiodę pieśń, / byś się zmiłować chciał nad Piastem, / byś żniwo zwolił zwieść[3].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
  1. jeśli nie zaznaczono inaczej, jest to wersja odpowiadająca współczesnym standardom języka ogólnopolskiego
tłumaczenia:
zobacz listę tłumaczeń w haśle: wybrać
źródła:
  1. Zenon Klemensiewicz, Historia języka polskiego, PWN, Warszawa 2002, s. 135.
  2. wolnelektury.pl Bogurodzica
  3. Karol Wojtyła, Pieśń poranna (psalm)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.