nałożnica (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) daw. kobieta żyjąca bez ślubu z mężczyzną, który stoi wyżej w hierarchii społecznej[1]
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik nałożnica nałożnice dopełniacz nałożnicy nałożnic celownik nałożnicy nałożnicom biernik nałożnicę nałożnice narzędnik nałożnicą nałożnicami miejscownik nałożnicy nałożnicach wołacz nałożnico nałożnice - przykłady:
- (1.1) A te nałożnice nie były przypadkiem twoimi żonami? Znowu coś mi się nie zgadzało w stosunku do dawnych kronik. – Były… Jednak wielożeństwo nie było w Europie modne[2].
- (1.1) Mężczyzni mogli prawnie mieć trzy żony, ale niekażdy ich tyle mógł utrzymać razem, możni tylko oprócz prawej małżonki, utrzymywali nałożnice (…)[3].
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) konkubina
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. łoże n, łóżko n
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) concubine, mistress
- czeski: (1.1) konkubina ż
- esperanto: (1.1) konkubino
- rosyjski: (1.1) наложница ż
- słoweński: (1.1) priležnica ż
- źródła:
- ↑
Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN. - ↑ Katarzyna Berenika Miszczuk, Noc Kupały, 2016.
- ↑ Józef Ignacy Kraszewski, Litwa: starożytne dzieje, ustawy, język, wiara obyczaje, pieśni, przysłowia, podania i t. d. t. I, 1847.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.