kronika (język polski)

kronika (1.1) wydana drukiem
wymowa:
IPA: [ˈkrɔ̃ɲika], AS: [krõńika], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.akc. na 3 syl.
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) liter. rodzaj księgi, w której wydarzenia prezentowane zwykle w porządku chronologicznym; zob. też kronika w Wikipedii
(1.2) liter. odmiana felietonu, cykliczny utwór publicystyczno-dziennikarski, rejestrujący bieżące wydarzenia społeczno-obyczajowe, kulturalne, towarzyskie wraz z odautorskim komentarzem
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
(1.1) kronika klasztorna / średniowieczna / rodzinna
(1.2) kronika miejska / wydarzeń
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. kronikarz m, kronikarka ż, kronikarstwo n
przym. kronikarski
związki frazeologiczne:
chodząca kronika • żywa kronika
etymologia:
niem. Chronik, franc. chronique < łac. chronica < gr. χρονικός < gr. χρόνος[1]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Hasło „kronika” w: Słownik wyrazów obcych, Wydawnictwo Naukowe PWN, wyd. 1995 i nn.

kronika (język baskijski)

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik

(1.1) liter. kronika
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. kronikari
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:

kronika (język czeski)

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) liter. kronika
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. kronikář, kronikářka, kronikářství
przym. kronikářský
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:

kronika (esperanto)

morfologia:
kronika
wymowa:
IPA: /kroˈnika/
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) med. chroniczny, przewlekły
(1.2) kronikarski
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) longedaŭra, longdaŭra
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
(1.2) rzecz. kroniko, kronikisto
(1.2) czas. kroniki
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:

kronika (język litewski)

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) liter. kronika
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:

kronika (język słowacki)

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) kronikadawna księga opisująca wydarzenia w porządku czasowym[1]
(1.2) kronikazapis w porządku czasowym zdarzeń dotyczące rodziny, klasy, instytucji, organizacji itp.[1]
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
(1.1) Dalimilova kronika → Kronika Dalimila • Anonymova kronikaGesta Hungarorum
synonimy:
(1.1) letopis
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. kronikárstvo n, kronikár m, kronikárka ż
przym. kronikársky
przysł. kronikársky
związki frazeologiczne:
čierna kronika • živá kronika
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1. 1 2 Slovník súčasného slovenského jazyka H – L, gł. red. Alexandra Jarošová i Klára Buzássyová, Veda, vydavateľstvo Slovenskej akadémie vied, Bratysława 2011, ISBN 978-80-224-1172-1.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.