kronikarstwo (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (1.1) liter. pisanie kroniki
- odmiana:
- (1.1) blm,
przypadek liczba pojedyncza mianownik kronikarstwo dopełniacz kronikarstwa celownik kronikarstwu biernik kronikarstwo narzędnik kronikarstwem miejscownik kronikarstwie wołacz kronikarstwo - przykłady:
- (1.1) Autor w swej książce jako historyk nie poprzestawał w swych badaniach na czystym kronikarstwie faktów[1].
- (1.1) Nazwa „olophagus” znana była w polskim kronikarstwie, zanim wprowadzono nazwę „smok” dla określenia potwora wawelskiego[2].
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) dziejopisarstwo
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. kronika ż, kronikarz mos, kronikarka ż
- przym. kronikarski
- przysł. kronikarsko
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. kronika + -arstwo < łac. chronica < gr. χρονικός < gr. χρόνος
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ Z internetu, merlin.pl.
- ↑ Z internetu, nowyekran.info.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.