fakt (język polski)

wymowa:

​, IPA: [fakt], AS: [fakt]

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) to, co miało lub ma miejsce w rzeczywistości; zob. też fakt w Wikipedii

wykrzyknik

(2.1) sygnalizuje, iż zgadzamy się z informacjami wypowiadanymi przez drugą stronę lub odpowiadamy twierdząco na zadawane przez drugą stronę pytania

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	fakt	fakty
dopełniacz	faktu	faktów
celownik	faktowi	faktom
biernik	fakt	fakty
narzędnik	faktem	faktami
miejscownik	fakcie	faktach
wołacz	fakcie	fakty

(2.1) nieodm.

przykłady:

(1.1) Musisz mi najpierw podać jakieś fakty.

(2.1) Najpierw należy wlać wodę do czajnika, a dopiero potem należy go włączyć. No fakt! Masz rację.

składnia:

kolokacje:

(1.1) fakt społeczny / prawny / medialny • uprzedzać fakty

synonimy:

(2.1) tak, prawda

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. faktoid mrz, fakcik mrz, faktyczność ż, kontrfaktualizm m

przym. faktyczny, kontrfaktyczny, kontrfaktualny

przysł. faktycznie, kontrfaktycznie

wykrz. faktycznie

związki frazeologiczne:

uprzedzać fakty • stawiać kogoś przed faktem dokonanym • nagi fakt • goły fakt • niezbity fakt • suchy fakt • na faktach

etymologia:

łac. factum

uwagi:

tłumaczenia:

• afrykanerski: (1.1) feit
• angielski: (1.1) fact; (2.1) yeah
• arabski: (1.1) واقع, حقيقة
• białoruski: (1.1) факт m
• bułgarski: (1.1) факт m
• chorwacki: (1.1) činjenica ż
• duński: (1.1) faktum n
• esperanto: (1.1) fakto
• fiński: (1.1) tosiasia
• francuski: (1.1) fait m
• galicyjski: (1.1) feito m
• hiszpański: (1.1) hecho m
• islandzki: (1.1) staðreynd
• jidysz: (1.1) פֿאַקט m (fakt)
• litewski: (1.1) faktas m
• niemiecki: (1.1) Tatsache ż
• polski język migowy:
  (w zapisie SignWriting)

  (1.1)
• portugalski: (1.1) fato m
• rosyjski: (1.1) факт m
• slovio: (1.1) (fakt) (факт)
• słowacki: (1.1) fakt m
• słoweński: (1.1) dejstvo
• szwedzki: (1.1) faktum
• turecki: (1.1) gerçek
• ukraiński: (1.1) факт m
• węgierski: (1.1) tény
• wietnamski: (1.1) thực tế
• włoski: (1.1) fatto m

źródła:

fakt (język czeski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny

(1.1) fakt

odmiana:

(1.1)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	fakt	fakty
dopełniacz	faktu	faktů
celownik	faktu	faktům
biernik	fakt	fakty
wołacz	fakte	fakty
miejscownik	faktu	faktech
narzędnik	faktem	fakty

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przysł. fakticky

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

fakt (język estoński)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) fakt

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) tõsiasi, tegelikkus, tegu

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. faktilisus

przym. faktiiv

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

fakt (slovio)

zapisy w ortografiach alternatywnych:

факт

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) fakt

odmiana:

(1.1) lm faktis

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

fakt (język słowacki)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny

(1.1) fakt

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. faktickosť ż

przym. faktový, faktický

przysł. fakticky

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

fakt (język turkmeński)

zapisy w ortografiach alternatywnych:

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) fakt

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: