kronikarski (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) związany z kronikarstwem, dotyczący kronikarstwem

(1.2) w sposób typowy dla kronik

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	kronikarski		kronikarska	kronikarskie	kronikarscy	kronikarskie
dopełniacz	kronikarskiego		kronikarskiej	kronikarskiego	kronikarskich
celownik	kronikarskiemu		kronikarskiej	kronikarskiemu	kronikarskim
biernik	kronikarskiego	kronikarski	kronikarską	kronikarskie	kronikarskich	kronikarskie
narzędnik	kronikarskim		kronikarską	kronikarskim	kronikarskimi
miejscownik	kronikarskim		kronikarskiej	kronikarskim	kronikarskich
wołacz	kronikarski		kronikarska	kronikarskie	kronikarscy	kronikarskie
nie stopniuje się

przykłady:

(1.1) W kwietniu 2011 roku ruch kronikarski i cała jednostka OSP Czechowice okryła się żałobą^[1].

(1.1) Poczułem kronikarski obowiązek, żeby uwiecznić najlepszy fragment tego wpisu^[2].

składnia:

kolokacje:

(1.1) ruch kronikarski

(1.2) styl kronikarski

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. kronika ż, kronikarz mos, kronikarka ż, kronikarstwo n

przysł. kronikarsko

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. kronika + -arski < łac. chronica < gr. χρονικός < gr. χρόνος

uwagi:

tłumaczenia:

źródła: