kronikarka (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) liter. kobieta, która napisała lub pisze kronikę

(1.2) kobieta śledząca i opisująca przebieg faktów, np. w czasopiśmie

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	kronikarka	kronikarki
dopełniacz	kronikarki	kronikarek
celownik	kronikarce	kronikarkom
biernik	kronikarkę	kronikarki
narzędnik	kronikarką	kronikarkami
miejscownik	kronikarce	kronikarkach
wołacz	kronikarko	kronikarki

przykłady:

(1.1) Było mi po prostu przykro, jak usłyszałam te słowa – przyznaje w rozmowie z nami kronikarka^[1].

(1.1) Mimo że jak za chwilę się dowiem, z wykształcenia jest przyrodoznawcą, to z duszy, zamiłowania, kronikarką i historykiem w jednej osobie^[2].

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) dziejopisarka

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. kronika ż, kronikarstwo n

forma męska kronikarz mos

przym. kronikarski

przysł. kronikarsko

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. kronikarz + -ka < pol. kronika < łac. chronica < gr. χρονικός < gr. χρόνος

uwagi:

tłumaczenia:

(1.1) dla języków niewyróżniających tu formy żeńskiej zobacz listę tłumaczeń w haśle: kronikarz

• hiszpański: (1.1) cronista ż; (1.2) cronista ż, analista ż
• nowogrecki: (1.1) χρονικογράφος ż; (1.2) χρονικογράφος ż
• słowacki: (1.1) kronikárka ż

źródła: