historyk (język polski)
- wymowa:
- IPA: [xʲiˈstɔrɨk], AS: [χʹistoryk], zjawiska fonetyczne: zmięk.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) specjalista w dziedzinie historii, badacz dziejów
rzeczownik, rodzaj żeński
- (2.1) specjalistka w dziedzinie historii, badaczka dziejów
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik historyk historycy dopełniacz historyka historyków celownik historykowi historykom biernik historyka historyków narzędnik historykiem historykami miejscownik historyku historykach wołacz historyku historycy - (2.1) według tabeli (1.1) lub nieodm.,
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik historyk historyk dopełniacz historyk historyk celownik historyk historyk biernik historyk historyk narzędnik historyk historyk miejscownik historyk historyk wołacz historyk historyk - przykłady:
- (1.1) Prezydent, który z wykształcenia jest historykiem, z pomocą przepisu na bigos, postanowił opowiedzieć o polskiej polityce[1].
- (2.1) Irena jest historykiem literatury.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) historyk sztuki / teatru
- synonimy:
- (2.1) pot. historyczka
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) uczony, badacz, specjalista
- hiponimy:
- (1.1) archiwista, dyplomatyk, epigrafik, genealog, heraldyk, historiograf, kostiumolog, mediewista, mitolog, muzealnik, numizmatyk, papirolog, ruralista, varsavianista, weksylolog[2]
- (2.1) archiwista / archiwistka, dyplomatyk, epigrafik, genealog, heraldyk, historiograf, kostiumolog, mediewista / mediewistka, mitolog, muzealnik, numizmatyk, papirolog, ruralista, varsavianista / varsavianistka, weksylolog
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. historia ż, historyjka ż, historyczność ż, historyzm m, historycyzm m, historyzowanie n
- forma żeńska historyczka ż
- czas. historyzować ndk.
- przym. historyczny
- przysł. historycznie
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) historian
- baskijski: (1.1) historialari
- białoruski: (1.1) гісторык m; (2.1) гісторык ż
- bułgarski: (1.1) историк m
- czeski: (1.1) historik m; (2.1) historička ż
- duński: (1.1) historiker w
- esperanto: (1.1) historiisto
- estoński: (1.1) ajaloolane
- fiński: (1.1) historioitsija
- francuski: (1.1) historien m; (2.1) historienne ż
- gruziński: (1.1) ისტორიკოსი
- gudźarati: (1.1) ઇતિહાસકાર m (itihāsakāra)
- hebrajski: (1.1) היסטוריון m (historyón)
- hiszpański: (1.1) historiador m; (2.1) historiadora ż
- japoński: (1.1) 歴史家(れきしか) (rekishika), 史家(しか) (shika)
- kazachski: (1.1) тарихшы
- khmerski: (1.1) ប្រវត្តិវិទូ (pro.vaot.vi.tu)
- litewski: (1.1) istorikas m
- łotewski: (1.1) vēsturnieks m
- niderlandzki: (1.1) historicus
- niemiecki: (1.1) Historiker m; (2.1) Historikerin ż
- norweski (bokmål): (1.1) historiker
- norweski (nynorsk): (1.1) historikar
- nowogrecki: (1.1) ιστορικός m; (2.1) ιστορικός ż
- portugalski: (1.1) historiador
- rosyjski: (1.1) историк m; (2.1) историк ż
- rumuński: (1.1) istoric m
- sanskryt: (1.1) ऐतिहासिक m
- słowacki: (1.1) historik m; (2.1) historička ż
- słoweński: (1.1) zgodovinar m
- szwedzki: (1.1) historiker
- turecki: (1.1) tarihçi
- ukraiński: (1.1) історик m; (2.1) історик ż
- walijski: (1.1) hanesydd m
- węgierski: (1.1) történész
- włoski: (1.1) storico
- źródła:
- ↑ Prezydent uczył bigosowania Amerykanów
- ↑
Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.