badacz (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˈbadaʧ̑], AS: [badač]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) człowiek zajmujący się badaniami naukowymi[1]
- (1.2) odkrywca, podróżnik
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik badacz badacze dopełniacz badacza badaczy celownik badaczowi badaczom biernik badacza badaczy narzędnik badaczem badaczami miejscownik badaczu badaczach wołacz badaczu badacze - przykłady:
- (1.1) Badacze z Uniwersytetu Ateńskiego odkryli, że elektroniczny papieros może szkodzić naszym płucom.[2]
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) naukowiec, uczony, pracownik naukowy[3]
- (1.2) odkrywca, podróżnik
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. badawczość ż, badanie n, zbadanie n
- forma żeńska badaczka ż
- czas. badać ndk., zbadać dk.
- przym. badawczy
- przysł. badawczo
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. badać + -acz
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) researcher; (1.2) explorer
- białoruski: (1.1) даследчык m
- duński: (1.1) forsker w
- hiszpański: (1.1) investigador m, estudioso m; (1.2) explorador m
- kaszubski: (1.1) badéra m
- litewski: (1.1) tyrėjas m
- nowogrecki: (1.1) ερευνητής m, μελετητής m; (1.2) εξερευνητής m
- rosyjski: (1.1) исследователь m
- ukraiński: (1.1) дослідник m
- włoski: (1.1) studioso m, ricercatore m, indagatore m, scienziato m, investigatore m; (1.2) esploratore m, scopritore m
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.