badaczka (język polski)
badaczka (1.1)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) kobieta naukowiec, zgłębiająca jakiś temat, problem
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik badaczka badaczki dopełniacz badaczki badaczek celownik badaczce badaczkom biernik badaczkę badaczki narzędnik badaczką badaczkami miejscownik badaczce badaczkach wołacz badaczko badaczki - przykłady:
- (1.1) Uznając konflikt różnych porządków wartości za motyw stricte Iwaszkiewiczowski, wybitna badaczka szczegółowo opisuje jeden tylko z licznych przypadków tego typu konfliktów, a mianowicie zderzenie „estetyzmu” z „tyrteizmem”[1].
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) eksploratorka
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. badanie n, zbadanie n
- forma męska badacz m
- czas. badać ndk., zbadać dk.
- przym. badawczy
- przysł. badawczo
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1) pol. badacz + -ka
- uwagi:
- tłumaczenia:
- (1.1) dla języków niewyróżniających tu formy żeńskiej zobacz listę tłumaczeń w haśle: badacz
- białoruski: (1.1) даследчыца ż
- francuski: (1.1) exploratrice ż, chercheuse ż
- litewski: (1.1) tyrėja ż
- niemiecki: (1.1) Forscherin ż
- rosyjski: (1.1) исследовательница ż
- ukraiński: (1.1) дослідниця ż
- źródła:
- ↑ Hanna Trubicka Międzywojenna proza Jarosława Iwaszkiewicza wobec problemu dewaluacji religii w Polsce początku XX wieku w: „Przegląd Religioznawczy”, 4(246)/2012, s. 175
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.