mianowicie (język polski)

wymowa:

​, IPA: [ˌmʲjãnɔˈvʲiʨ̑ɛ], AS: [mʹi ̯ãnovʹiće], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob.• i → j 

znaczenia:

spójnik

(1.1) służy wprowadzeniu do uszczegółownienia wcześniejszej wypowiedzi

(1.2) służy wprowadzeniu wyliczenia

przysłówek

(2.1) daw. po nazwisku^[1]

odmiana:

(1) nieodm.

przykłady:

(1.1) Ten plan ma istotną wadę, mianowicie zakłada bardzo duże koszty.

(1.2) Odwiedziłem wszystkie państwa sąsiadujące z Polską, mianowicie Niemcy, Czechy, Słowację, Ukrainę, Białoruś, Litwę i Rosję.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) czyli, to jest, to znaczy, innymi słowy

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. mianować

związki frazeologiczne:

etymologia:

(2.1) pol. mianowity + -e^[1]

uwagi:

(1.1) Przed słowem mianowicie oraz przed wyrażeniami zawierającymi to słowo stawia się przecinek.

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) namely, viz.; (1.2) namely, viz.
• esperanto: (1.1) nome; (1.2) nome
• francuski: (1.1) à savoir; (1.2) à savoir
• hiszpański: (1.1) a saber; (1.2) o sea, es decir, esto es
• niemiecki: (1.1) nämlich; (1.2) nämlich
• szwedzki: (1.1) nämligen, närmare bestämt, det vill säga
• ukraiński: (1.1) а саме; (1.2) а саме
• wilamowski: (1.1) nymłik; (1.2) nymłik

źródła: