głownia (język polski)

głownia (1.1)

głownia (1.2)

głownia (1.3)

kukurydza zaatakowana przez głownię (1.4)

wymowa:

IPA: [ˈɡwɔvʲɲa], AS: [gu̯ovʹńa], zjawiska fonetyczne: zmięk.• -ni… ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) książk. palące się lub tlące się polano

(1.2) wojsk. główna część broni siecznej przeznaczona do cięcia lub kłucia; zob. też głownia w Wikipedii

(1.3) wojsk. rękojeść broni ręcznej, zwłaszcza siecznej

(1.4) biol. grzyb pasożytniczy wywołujący choroby zbóż; zob. też głownia (grzyb) w Wikipedii

odmiana:

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	głownia	głownie
dopełniacz	głowni	głowni
celownik	głowni	głowniom
biernik	głownię	głownie
narzędnik	głownią	głowniami
miejscownik	głowni	głowniach
wołacz	głownio	głownie

przykłady:

(1.1) Potem szelest suchych liści ustał, szept umilkł i jak raz w tej samej chwili głownia w piecowisku strzeliła obfitem światłem (…)^[1]

(1.1) Słabo tlało jego ognisko; głownia spora dymiła jeszcze nieco: zaledwo zbliżył się homen, głownia stanęła na nogach, wyciągnęła dwa ramiona, a zarzewie zajaśniało dwoma błyszczącymi oczyma i razem z innymi śpiewać zaczęło^[2].

(1.3) Biodra otaczał mu pas krepowy, od którego bogata szabla zwieszała się na jedwabnych rapciach; ale i szabla, i ubiór gasły przy bogactwie tureckiego gindżału, zatkniętego za pas, którego głownia tak była nasadzona kamieniami, że aż skry sypały się od niej.^[3]

składnia:

kolokacje:

(1.1) płomień głowni

synonimy:

(1.1) żagiew, bierwiono, polano

(1.2) głównia, klinga, brzeszczot, pot. ostrze

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. głowa ż, głowienka

przysł. głównie

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.2) blade
• czeski: (1.2) čepel
• niemiecki: (1.2) Klinge
• włoski: (1.1) tizzo m, tizzone m

źródła: