płomień (język polski)
płomienie (1.1)
- wymowa:
- IPA: [ˈpwɔ̃mʲjɛ̇̃ɲ], AS: [pu̯õmʹi ̯ė̃ń], zjawiska fonetyczne: zmięk.• podw. art.• nazal.• i → j
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) język ognia unoszący się nad płonącym przedmiotem; zob. też płomień w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik płomień płomienie dopełniacz płomienia płomieni celownik płomieniowi płomieniom biernik płomień płomienie narzędnik płomieniem płomieniami miejscownik płomieniu płomieniach wołacz płomieniu płomienie - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) jasny / żółty / czerwony płomień • płomień lampy / łuczywa / ogniska / palnika / świecy / znicza
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. płomykówka ż, płomiennica ż, płomiennik m, podpłomyk m
- czas. płonąć ndk., spłonąć dk., zapłonąć dk.
- przym. płomienisty, płomienny, płomiennicowy, płomiennikowy
- związki frazeologiczne:
- stanąć w płomieniach
- etymologia:
- uwagi:
- zob. też płomień (ujednoznacznienie) w Wikipedii
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) flame
- arabski: (1.1) شعلة (š`ula) ż, لهب m (láhab)
- baskijski: (1.1) gar, sugar
- białoruski: (1.1) полымя n
- bułgarski: (1.1) пламък m
- duński: (1.1) flamme w
- esperanto: (1.1) flamo
- francuski: (1.1) flamme ż
- gudźarati: (1.1) જયોત ż (jayōta), ઝાળ ż (jhāḷa)
- hiszpański: (1.1) llama ż
- kataloński: (1.1) flama ż
- niemiecki: (1.1) Flamme ż
- nowogrecki: (1.1) φλόγα ż
- osmański: (1.1) آتش (âteş)
- rosyjski: (1.1) пламя n
- słowacki: (1.1) plameň m
- tuvalu: (1.1) kalokalo
- wilamowski: (1.1) łūn m, łun m, fłomm ż
- włoski: (1.1) fiamma ż, vampa ż
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.