dziekan (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) eduk. kierownik wydziału uczelni; zob. też Dziekan (szkoła wyższa) w Wikipedii

(1.2) kośc. prezbiter kierujący dekanatem, wikariusz rejonowy; zob. też Dziekan (Kościół katolicki) w Wikipedii

(1.3) daw. kośc. stopień duchowieństwa Wojska Polskiego

(1.4) kośc. przewodniczący kolegium kardynałów; zob. też Dziekan Kolegium Kardynalskiego w Wikipedii

(1.5) dypl. najstarszy rangą i stażem przedstawiciel korpusu dyplomatycznego

(1.6) praw. przewodniczący rady adwokackiej

odmiana:

(1.1-5)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	dziekan	dziekani
dopełniacz	dziekana	dziekanów
celownik	dziekanowi	dziekanom
biernik	dziekana	dziekanów
narzędnik	dziekanem	dziekanami
miejscownik	dziekanie	dziekanach
wołacz	dziekanie	dziekani

przykłady:

(1.1) Spotkałem dziekana, który wracał od rektora.

(1.2) Dziekani przekazli proboszczom materiały duszpasterskie dostarczone przez kurię.

(1.3) Brat babci Honoraty był dziekanem okręgu generalnego w Wojsku Polskim.

(1.4) Następnie obowiązkiem i jednocześnie przywilejem dziekana jest sprawowanie pogrzebu zmarłego papieża, jeśli wakat nastąpił przez śmierć.^[1]

(1.5) Dziś już można powiedzieć, że korpus dyplomatyczny akredytowany w Polsce będzie miał nowego dziekana.^[2]

(1.6) Dziekan rady adwokackiej zginęła w Smoleńsku.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. dziekania ż, dziekanat m, dziekanica ż, dziekanka ż

przym. dziekański

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. decanus → dziesiętnik

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) dean; (1.2) dean; (1.3) dean; (1.4) dean; (1.5) dean; (1.6) president
• baskijski: (1.1) dekano
• bułgarski: (1.1) декан m; (1.5) доайен m
• czeski: (1.1) děkan m; (1.2) děkan m, vikář m
• hiszpański: (1.1) decano m
• słowacki: (1.1) dekan m; (1.2) dekan m
• węgierski: (1.2) esperes
• włoski: (1.1) decano; (1.2) decano; (1.3) decano; (1.4) decano; (1.5) decano

źródła: