decanus (język łaciński)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski
- (1.1) p.łac. przełożony nad dziesięcioma
- (1.2) p.łac. rel. dziekan[1]
- odmiana:
- (1) decān|us, ~i (deklinacja II)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik decānus decānī dopełniacz decānī decānōrum celownik decānō decānīs biernik decānum decānōs ablatyw decānō decānīs wołacz decāne decānī - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. decanatus m, decania ż
- licz. decem
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- łac. decem + -anus
- źródłosłów dla ang. doyen, czes. děkan, franc. doyen, hiszp. deán, hiszp. decano, hiszp. degano, niderl. decaan, niderl. deken, irl. deagánach, katal. degà, niem. Dekan, niem. Dechant, pol. dziekan, port. daião, port. deão, port. decano, prow. degan, ros. декан, rum. decan, st.franc. deien, wenec. degàn, wł. decano
- uwagi:
- źródła:
- ↑ Alojzy Jougan, Słownik kościelny łacińsko-polski, wydanie V, Wydawnictwo Diecezjalne, Sandomierz 2013, ISBN 978-83-257-0542-8.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.