biegać (język polski)

ludzie biegają (1.1)
wymowa:
IPA: [ˈbʲjɛɡaʨ̑], AS: [bʹi ̯egać], zjawiska fonetyczne: zmięk.i  j 
znaczenia:

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)

(1.1) przemieszczać się szybkimi krokami, podczas których następuje jednoczesne oderwanie obu nóg od ziemi, być w ruchu, uprawiać biegi
(1.2) pot. często gdzieś chodzić, żyć aktywnie
(1.3) pot. eufem. mieć kłopoty jelitowe
(1.4) st.pol. napadać
(1.5) st.pol. uciekać
odmiana:
(1.1-3) koniugacja I
przykłady:
(1.1) Codziennie biegam koło domu, bo tak zalecił mi lekarz.
(1.1) Biega, krzyczy pan Hilary: • „Gdzie moje okulary?”[1]
(1.1) Psy biegały po podwórku i głośno ujadały.
(1.2) Janka miała mnóstwo rzeczy na głowie, biegała na wykłady, pracowała i opiekowała się chorą sąsiadką.
(1.3) Za dużo zjadłem tych śliwek, biegam po nich całe popołudnie.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) latać, ganiać, reg. śl. gónić
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
zob. biec
czas. nadbiegać ndk., pobiegać dk.
związki frazeologiczne:
biegać z kąta w kąt
etymologia:
uwagi:
(1.1) czasownik „biegać” określa pewną regularność, ciągłość; zaś dla wyrażenia czynności, która dotyczy danej chwili używa się czasownika „biec
tłumaczenia:
źródła:
  1. Julian Tuwim Pan Hilary
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.