łaufa (język wilamowski)
czasownik
- (1.1) biegać, biegnąć, biec[1][2]
- (1.2) iść, lecieć (o filmie)
- (1.3) ciec, spływać
- odmiana:
- (1.1) czas przeszły prosty līf,łu̐f; imiesłów czasu przeszłego gyłaufa
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) kłaufa
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. łauf m, łaufer m, łauferyn ż
- czas. nȧjłaufa, anöhłaufa
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- swn. hloufan, swn. loufan, por. niem. laufen
- uwagi:
- zobacz też: ȧjłaufa
- źródła:
- ↑
Józef Latosiński, Monografia miasteczka Wilamowic: na podstawie źródeł autentycznych: z ilustracyami i mapką, Drukarnia Literacka pod zarządem L. K. Górskiego, Kraków 1909, s. 283. - ↑ Hermann Mojmir, Wörterbuch der deutschen Mundart von Wilamowice, cz. A-R, Polska Akademja Umiejętności, Kraków 1930‒1936, s. 257.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.