ciec (język polski)

wymowa:
znaczenia:

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. pociec)

(1.1) płynąć powoli małymi strużkami
(1.2) przepuszczać wodę z powodu nieszczelności[1]
odmiana:
(1.1) koniugacja Vc lub rzad. koniugacja XI, cieknę / rzad. ciekę[2][3], lub rzad.
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) cieknąć[2]
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. ociekacz m, cieczka ż
przym. ciekły
związki frazeologiczne:
etymologia:
prasł. *tekti
uwagi:
tłumaczenia:
zobacz listę tłumaczeń w haśle: cieknąć
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.
  2. 1 2 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „ciec” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  3. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „ciec” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.

ciec (wenedyk)

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) archit. dach
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.