obie (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈɔbʲjɛ], AS: [obʹi ̯e], zjawiska fonetyczne: zmięk.• i → j  ​

znaczenia:

liczebnik zbiorowy

(1.1) dwie konkretne osoby, dwoje zwierząt lub dwa przedmioty, określone rzeczownikiem rodzaju żeńskiego; i jedna, i druga

odmiana:

(1.1) ^[1]

 

przypadek	liczba mnoga
mianownik	obie
dopełniacz	obu[2]
celownik	obu[2] / przest. obom
biernik	obie[2]
narzędnik	obiema[2] / rzad. obu[2] / rzad. oboma[2]
miejscownik	obu[2]
wołacz	obie

przykłady:

(1.1) Z serdeczną przyjaźnią ściskam Panu obie ręce^[3].

(1.1) Obie panie były mocno przerażone, mocno upudrowane i patetyczniejsze niż zwykle^[4].

składnia:

(1.1) obie bez rzeczownika; obie + rzeczownik w lm odmieniający się przez przypadki wraz z liczebnikiem

kolokacje:

synonimy:

(1.1) obydwie

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

licz. oba, obaj

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

(1.1) W odróżnieniu od „oba” i „obaj” liczebnik „obie/obydwie” ma te same formy w odniesieniu do ludzi i do rzeczy. Silniej niż „dwa” lub „dwie” podkreśla on, iż zdanie dotyczy i jednej, i drugiej osoby lub przedmiotu. „Obie” w odróżnieniu od „dwa” musi dotyczyć konkretnych rzeczy lub osób. Fraza „jakieś obie babki” jest niepoprawna gramatycznie, podczas gdy fraza „jakieś dwie babki” jest poprawna.

tłumaczenia:

(1.1) dla języków niewyróżniających tu formy żeńskiej zobacz listę tłumaczeń w haśle: obaj

• białoruski: (1.1) абедзве
• polski język migowy:
  (w zapisie SignWriting)

  (1.1)
• rosyjski: (1.1) обе

źródła: