zjeść (język polski)

wymowa:
IPA: [zʲjɛ̇ɕʨ̑], AS: [zʹi ̯ėść], zjawiska fonetyczne: zmięk.podw. art.
znaczenia:

czasownik przechodni dokonany

(1.1) aspekt dokonany od: jeść, aspekt dokonany od: zjadać
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Możesz zjeść zanim wyjdziesz do roboty.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. jadalny mrz, zjadacz m, zjadanie n, zjedzenie n, jadalność ż
czas. zjadać ndk., jadać ndk., jeść ndk.
przym. jedzeniowy, jadalny
związki frazeologiczne:
zjeść konia z kopytamizjeść tę żabęzjeść zębyprzysłowia: chodź chlebie, zjem ciebie • chwat, niejedną kurę zjadł[1] • gdy Nowy Rok mglisty, zjedzą kapustę glisty • i króla robaki zjedzą • i pies by tego nie zjadł • kto więcej zje, niż zarobi, biedę sobie przysposobi[2] • zjadł pierogi, zadarł nogi[3] • zje wieprza bez pieprza[1]zjeść śledzia
etymologia:
pol. z- + jeść
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) dla języków nierozróżniających aspektów zobacz listę tłumaczeń w haśle: zjadać
źródła:
  1. 1 2 Elżbieta Skorupska-Raczyńska, Nie trwam o jedzę, kiedy dobrze siedzę. O jedzeniu i żarciu w paremiologii polskiej dawnej i współczesnej, „Poznańskie Studia Polonistyczne”, „Seria Językoznawcza”, vol. 23 (43), nr 1/2016, s. 97.
  2. Elżbieta Skorupska-Raczyńska, Nie trwam o jedzę, kiedy dobrze siedzę. O jedzeniu i żarciu w paremiologii polskiej dawnej i współczesnej, „Poznańskie Studia Polonistyczne”, „Seria Językoznawcza”, vol. 23 (43), nr 1/2016, s. 101.
  3. Elżbieta Skorupska-Raczyńska, Nie trwam o jedzę, kiedy dobrze siedzę. O jedzeniu i żarciu w paremiologii polskiej dawnej i współczesnej, „Poznańskie Studia Polonistyczne”, „Seria Językoznawcza”, vol. 23 (43), nr 1/2016, s. 98.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.