biedny (język polski)

wymowa:
, IPA: [ˈbʲjɛdnɨ], AS: [bʹi ̯edny], zjawiska fonetyczne: zmięk.i  j 
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) taki, któremu brakuje środków do życia
(1.2) ze współczuciem o kimś; poszkodowany
(1.3) świadczący o biedzie

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(2.1) osoba biedna (1.1), uboga
odmiana:
(1.1-3)
(2.1)
przykłady:
(1.1) Proszę natychmiast wyjść, jest Pan za biedny, aby kupować w naszym sklepie!
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) ubogi, niezamożny; gw. (Górny Śląsk) chudobny
antonimy:
(1.1) bogaty, zamożny
hiperonimy:
hiponimy:
(1.1) źle sytuowany[1]
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. bieda ż, biedak mos, biedaczek mos, biedaczyna ż/mos, biedaczka ż, biedactwo n, biedota ż, biedowanie n
forma żeńska biedna ż
czas. biednieć ndk., biedować ndk.
przysł. biednie
związki frazeologiczne:
biednemu zawsze wiatr w oczybiedny jak mysz kościelnabogatego i na szubienicy diabli nie wezmą, a biednemu człowiekowi lada sznurek robi amen[2]
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: ubogi
źródła:
  1. Hasło „źle sytuowany” w: Lidia Wiśniakowska, Słownik wyrazów bliskoznacznych PWN, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2006, ISBN 978-83-01-14780-8.
  2. Jan Tokarski, A ileż to kłopotu… ze spójnikiem „a”, „Poradnik Językowy” nr 4/1951, s. 6.

biedny (język słowacki)

wymowa:
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) biedny
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.