biedactwo (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (1.1) ze współczuciem: jednostka biedna lub nieszczęśliwa
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik biedactwo biedactwa dopełniacz biedactwa biedactw celownik biedactwu biedactwom biernik biedactwo biedactwa narzędnik biedactwem biedactwami miejscownik biedactwie biedactwach wołacz biedactwo biedactwa - przykłady:
- (1.1) Polityk twierdzi oczywiście, że został źle zrozumiany. Biedactwo!
- (1.1) Ten kot ma tylko jedno oko. Chodź zobacz to jednookie biedactwo!
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. biedota ż, bieda ż, biedak m, biedaczka ż, biedny mos, biedaczek mos, biedaczyna ż/mos
- czas. biednieć, zbiednieć
- przym. biedny
- przysł. biednie
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) poor thing
- duński: (1.1) stakkel w
- norweski (bokmål): (1.1) stakkar m
- norweski (nynorsk): (1.1) stakkar m
- rosyjski: (1.1) бедняга
- szwedzki: (1.1) stackare w
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.