biedaczyna (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub żeński
- (1.1) pot. ze współczuciem: osoba biedna lub nieszczęśliwa
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik biedaczyna biedaczyni / biedaczyny dopełniacz biedaczyny biedaczynów / biedaczyn celownik biedaczynie biedaczynom biernik biedaczynę biedaczynów / biedaczyny narzędnik biedaczyną biedaczynami miejscownik biedaczynie biedaczynach wołacz biedaczyno biedaczyni / biedaczyny depr. M. i W. lm: (te) biedaczyny - przykłady:
- (1.1) Poturbowali biedaczynę i zostawili przy drodze.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) biedaczysko, biedactwo
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. biedactwo n, biedaczek m, biedota ż, bieda ż, biedak m, biedaczka ż, biedny mos, biedowanie n
- czas. biednieć ndk., zbiednieć dk.
- przym. biedny, biedniutki
- przysł. biednie
- związki frazeologiczne:
- biedaczyna z Asyżu
- etymologia:
- pol. bieda + -czyna
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) poor beggar, poor fellow
- białoruski: (1.1) бедачына m
- niemiecki: (1.1) armes Ding n, armer Kerl m
- włoski: (1.1) poveretto m, poverello m
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.