biednie (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˈbʲjɛdʲɲɛ], AS: [bʹi ̯edʹńe], zjawiska fonetyczne: zmięk.• -ni…• i → j
- znaczenia:
przysłówek sposobu
- (1.1) w sposób biedny, skromnie, ubogo
- odmiana:
- (1.1) st. wyższy biedniej; st. najwyższy najbiedniej
- przykłady:
- (1.1) Mówiąc łachmaniarz, łachmyta, obdartus, łachudra, oberwaniec, obrzępała czy obszarpaniec wyrażamy dezaprobatę wobec źle, biednie lub brudno odzianych[1].
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- (1.1) bogato
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. bieda ż, biedota ż, biedny m, biedak m, biedaczka ż, biedaczek mos, biedaczysko n, biedaczyna ż, biedactwo n, biedowanie n
- czas. biednieć ndk., zbiednieć dk.
- przym. biedny, biedniutki
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ Małgorzata Schlottmann, Gazeta Wyborcza, 30/05/1997, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.