Konstancja (język polski)
Konstancja (1.2)
- wymowa:
- IPA: [kɔ̃w̃ˈstãnʦ̑ʲja], AS: [kõũ̯stãncʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• samogł.+n/m+szczelin.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
- (1.1) imię żeńskie; zob. też Konstancja (imię) w Wikipedii
- (1.2) geogr. miasto w Niemczech, w kraju związkowym Badenia-Wirtembergia[1]; zob. też Konstancja (Niemcy) w Wikipedii
- (1.3) geogr. część miasta Ozorków, w województwie łódzkim, w powiecie zgierskim, w gminie Ozorków
- (1.4) geogr. wieś na Ukrainie, w rejonie borszczowskim, w obwodzie tarnopolskim; zob. też Konstancja (rejon borszczowski) w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik Konstancja Konstancje dopełniacz Konstancji Konstancji celownik Konstancji Konstancjom biernik Konstancję Konstancje narzędnik Konstancją Konstancjami miejscownik Konstancji Konstancjach wołacz Konstancjo Konstancje - (1.2-4)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik Konstancja Konstancje dopełniacz Konstancji Konstancji
przest. Konstancyjcelownik Konstancji Konstancjom biernik Konstancję Konstancje narzędnik Konstancją Konstancjami miejscownik Konstancji Konstancjach wołacz Konstancjo Konstancje - przykłady:
- (1.1) Pani Konstancja przynosi koszyk z kolorowymi pisankami[2].
- (1.2) Ślub wzięli w Konstancji 13 sierpnia 1787 roku.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) pani Konstancja • siostra / kuzynka / ciocia / babcia Konstancja • kobieta imieniem (o imieniu) Konstancja • święta / błogosławiona Konstancja • mieć na imię / nosić imię / używać imienia Konstancja • dać na imię / nadać imię / ochrzcić imieniem Konstancja • otrzymać / dostać / przybrać imię Konstancja • dzień imienin / imieniny Konstancji • na Konstancję (o dniu)
- (1.2) być / bywać / zamieszkać / mieszkać / pomieszkiwać / żyć / pracować / urodzić się / umrzeć / osiedlać się / osiedlić się w Konstancji • wyjeżdżać / wyjechać / jechać / dojechać / udać się / wprowadzać się / wprowadzić się do Konstancji • przyjeżdżać / przyjechać / jechać / wyprowadzać się / wyprowadzić się z Konstancji • być / stać się mieszkańcem / mieszkanką Konstancji • mieszkaniec / mieszkanka Konstancji • droga / ulica / plac / dom / budynek / mieszkanie / siedziba w Konstancji • pochodzić z Konstancji • przeprowadzać się / przeprowadzić się do Konstancji
- synonimy:
- (1.2) st.pol. Kostnica
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- (1.2)
- przym. konstancjański, konstancki
- (1.3)
- rzecz. konstancjanin mos, konstancjanka ż
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- łac. Constantia
- uwagi:
- (1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Imiona
- tłumaczenia:
- angielski: (1.2) Konstanz, Constance
- białoruski: (1.1) Канстанцыя ż (Kanstancyâ); (1.2) Канстанц m
- czeski: (1.1) Konstancie ż; (1.2) Kostnice ż
- estoński: (1.2) Konstanz
- francuski: (1.1) Constance ż; (1.2) Constance ż
- górnołużycki: (1.1) Konstanca ż
- hiszpański: (1.1) Constancia ż; (1.2) Constanza ż
- kaszubski: (1.1) Stãca ż
- kataloński: (1.1) Constança ż; (1.2) Constança
- litewski: (1.2) Konstancas
- łaciński: (1.1) Constantia ż; (1.2) Constantia ż
- niemiecki: (1.1) Konstanze ż, Constanze ż; (1.2) Konstanz n
- portugalski: (1.1) Constança ż; (1.2) Constança ż
- rosyjski: (1.1) Констанция ż; (1.2) Констанц m
- słowacki: (1.2) hist. Kostnica ż
- ukraiński: (1.2) Констанц m
- węgierski: (1.1) Konstancia; (1.2) Konstanz
- włoski: (1.1) Costanza ż; (1.2) Costanza ż
- źródła:
- ↑
Urzędowy wykaz polskich nazw geograficznych świata, oprac. Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej przy Głównym Geodecie Kraju, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, Warszawa 2013, ISBN 978-83-254-1988-2, s. 206. - ↑ Grażyna Antoniewicz, Dziennik Bałtycki, 21/04/2000, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.