wujcio (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˈvujʨ̑ɔ], AS: [vui ̯ćo], zjawiska fonetyczne: zmięk.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) pot. pieszcz. wuj
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik wujcio wujciowie dopełniacz wujcia wujciów celownik wujciowi wujciom biernik wujcia wujciów narzędnik wujciem wujciami miejscownik wujciu wujciach wołacz wujciu wujciowie - przykłady:
- (1.1) Wujcio zawsze przynosił cukierki i opowiadał ciekawe historie.
- (1.1) Wezmę, wujciu… ale wujcio zaczeka na mnie… sam nie odejdzie… – szlochała dziewczynka całując jego ręce.[1]
- (1.1) Przyjdź do mnie jutro o wpół do dziewiątej, ale – wujciowi nie mów nic…[2]
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) wujaszek, wujek
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. wujko m, wuj m, wujo m, wujek m, wujostwo m, wujowie mos, wujaszek m, wujenka ż, wujka ż, wujanka ż, wujna ż, wujeneczka ż, wujeczny m, wujeczna ż
- przym. wujkowy, wujowski, wujowy, wujaszkowy, wujeczny, wujczony
- związki frazeologiczne:
- dobry wujaszek • gdyby ciocia miała wąsy, toby był wujaszek
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.