wujko (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) reg. zob. wujek[1]
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik wujko wujkowie dopełniacz wujka wujków celownik wujkowi wujkom biernik wujka wujków narzędnik wujkiem wujkami miejscownik wujku wujkach wołacz wujku wujkowie - przykłady:
- (1.1) To wujko mój jest; rodzony brat mojej nieboszczki matki[2].
- (1.1) Krzysia trochę niezdrowa i nie przyjdzie, ale prosi, aby wujko choć pode drzwi podszedł, żeby go mogła powitać[3].
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) wujek, wuj, reg. wujo
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. wujek m, wuj m, wujo m, wujcio m, wujostwo m, wujowie mos, wujaszek m, wujenka ż, wujka ż, wujanka ż, wujna ż, wujeneczka ż, wujeczny m, wujeczna ż
- przym. wujkowy, wujowski, wujowy, wujaszkowy, wujeczny
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- (1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: wujek
- źródła:
- ↑
Hasło „wujko” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN. - ↑ Władysław Łoziński: Oko proroka, czyli Hanusz Bystry i jego przygody
- ↑ Henryk Sienkiewicz: Pan Wołodyjowski
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.