wujeczny (język polski)
- wymowa:
- IPA: [vuˈjɛʧ̑nɨ], AS: [vui ̯ečny]
-
- znaczenia:
przymiotnik
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (2.1) daw. wujeczny (1.1) brat
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik wujeczny wujeczna wujeczne wujeczni wujeczne dopełniacz wujecznego wujecznej wujecznego wujecznych celownik wujecznemu wujecznej wujecznemu wujecznym biernik wujecznego wujeczny wujeczną wujeczne wujecznych wujeczne narzędnik wujecznym wujeczną wujecznym wujecznymi miejscownik wujecznym wujecznej wujecznym wujecznych wołacz wujeczny wujeczna wujeczne wujeczni wujeczne - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) brat wujeczny • siostra wujeczna • ciotka wujeczna • wujeczna babka • wujeczny dziadek • stryj wujeczny • wujeczne rodzeństwo
- synonimy:
- (1.1-2) st.pol. wujenny
- (2.1) kuzyn
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. wujowie mos, wujeczna ż, wujko m, wuj m, wujo m, wujek m, wujcio m, wujostwo m, wujaszek m, wujenka ż, wujanka ż, wujna ż, wujka ż, wujeneczka ż
- przym. wujowy, wujkowy, wujowski, wujaszkowy, wujczony
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ Hasło „wujeczny” w: Słownik języka polskiego, red. Witold Doroszewski, t. IX, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1958–1969, s. 1382.
- ↑ Hasło „wujeczny” w: Słownik języka polskiego, red. Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki, t. VII: T-Y, Warszawa 1900–1927, s. 788.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.