wicher (język polski)
wicher (1.1)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) meteorol. silny, porywisty wiatr o prędkości 60–75 km/h i o sile 8 stopni w skali Beauforta; zob. też wicher w Wikipedii
- (1.2) przen. burzliwy zamęt towarzyszący czemuś
- (1.3) gw. (Bukowina) wir rzeczny[1]
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik wicher wichry dopełniacz wichru wichrów celownik wichrowi wichrom biernik wicher wichry narzędnik wichrem wichrami miejscownik wichrze wichrach wołacz wichrze wichry - przykłady:
- (1.1) Zamęt, hałas, szybki bieg pociągu łączył się z poświstem wichrów i uderzeniami kół o skały, wyżłobione na tunel[2].
- (1.2) Kto na mnie patrzy, roi, że usnąłem, / A we mnie wicher za wichrem wybucha[3].
- składnia:
- (1.2) wicher + D.
- kolokacje:
- (1.1) gwałtowny / porywisty / silny / straszny / zimny / jesienny wicher • wicher dmie / dmucha / dokazuje / hula / wyje • smagany wichrem
- (1.2) wicher rewolucji / wicher uczuć
- synonimy:
- (1.1) sztorm, wichura, wichrzysko, wietrzysko, zawierucha
- (1.2) burza, huragan, nawałnica, sztorm, wichura, wstrząs, zawierucha
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) wiatr
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. Wichernik mrz, wichrzenie n, wichrzyca ż, wichura ż
- zdrobn. wicherek mrz
- zgrub. wichrzysko n
- czas. wichrzyć ndk.
- przym. wicherkowaty, wichrowaty, wichrowy
- przysł. wicherkowato, wichrowo
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- prasł. *vichъrъ < prasł. *vichati + *-ъrъ → odkręcać
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) gale
- duński: (1.1) stormvind w
- hiszpański: (1.1) temporal m
- kaszubski: (1.1) wicher m, wichier m
- łaciński: (1.1) procella ż
- niemiecki: (1.1) Sturm m
- ukraiński: (1.1) вихор m
- włoski: (1.1) burrasca ż, turbine m; (1.2) tempesta ż, burrasca ż, ciclone m
- źródła:
- ↑ Zbigniew Greń, Helena Krasowska, Słownik górali polskich na Bukowinie, SOW, Warszawa 2008, s. 234; dostęp: 26 listopada 2018.
- ↑ Juliusz Verne, Podróż naokoło świata w ośmdziesiąt dni (wyd. 1923)
- ↑ Antoni Lange, Rozmyślania VII (wyd. 1906)
wicher (język kaszubski)
wicher (1.1)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski
- (1.1) meteorol. wicher
- odmiana:
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) targawica, wiatrzëskò, wietrzëszcze, zawierucha, war. wichier
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- prasł. *vichъrъ
- uwagi:
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.