procella (język łaciński)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski
- (1.1) nawałnica, burza[1], sztorm
- odmiana:
- (1.1) procella, procellae (deklinacja I);
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik procella procellae dopełniacz procellae procellārum celownik procellae procellīs biernik procellam procellās ablatyw procellā procellīs wołacz procella procellae - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
- ↑ Hasło „procella” w: Alojzy Jougan, Słownik kościelny łacińsko-polski, wydanie III, Księgarnia św. Wojciecha, Poznań - Warszawa - Lublin 1958, s. 542.
procella (język włoski)
una procella (1.1)
- wymowa:
- IPA: /pro.'ʧɛl.la/
- podział przy przenoszeniu wyrazu: pro•cel•la
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) książk. nawałnica, burza
- (1.2) przen. nieszczęście
- odmiana:
- (1) lp procella; lm procelle
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) tempesta, bufera, burrasca
- (1.2) calamità, disgrazia, sciagura, sventura
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. procellaria ż
- przym. procelloso
- przysł. procellosamente
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- łac. procella
- uwagi:
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.