topiel (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) książk. głębokie miejsce w otwartym zbiorniku wodnym

(1.2) książk. miejsce wzburzenia się wody

(1.3) książk. grząskie bagno^[1]

odmiana:

(1.1-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	topiel	topiele
dopełniacz	topieli	topieli
celownik	topieli	topielom
biernik	topiel	topiele
narzędnik	topielą	topielami
miejscownik	topieli	topielach
wołacz	topieli	topiele

przykłady:

(1.1) Za to, że zamyślili wymordować dzieci świętych - / kiedy to jedno Dziecię porzucone zostało i uratowane - / za karę zabrałeś im mnóstwo ich dzieci / i wygubiłeś ich razem w burzliwej topieli^[2].

(1.2) I jak fala morska zaleje wybrzeże, a cofając się zostawia na piasku porosty, małże i rozmaite szczątki pokruszone w topieli, tak każda z tych szwedzkich fal odpływając zostawiała po sobie trupy rozrzucone tu i ówdzie po pochyłości^[3].

składnia:

kolokacje:

(1.1) bezdenna / morska topiel

(1.2) bulgocąca / wspieniona topiel

(1.3) błotna / błotnista / grząska topiel

synonimy:

(1.1) głębina, topielisko

(1.2) topielisko

(1.3) grzęzawisko, topielisko

antonimy:

hiperonimy:

(1.3) bagno

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. topielisko n, topielec mos/mzw, topielica ż, topienie n, utopienie n

czas. topić ndk., utopić dk.

przym. topieliskowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. topić + -el

uwagi:

zwykle w lp

tłumaczenia:

źródła: