dziecię (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (1.1) podn. pieszcz.[1] dziecko
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik dziecię dziecięta dopełniacz dziecięcia dzieciąt celownik dziecięciu dzieciętom biernik dziecię dziecięta narzędnik dziecięciem dzieciętami miejscownik dziecięciu dzieciętach wołacz dziecię dziecięta - przykłady:
- (1.1) Albowiem Dziecię nam się narodziło, Syn został nam dany, na Jego barkach spoczęła władza[2].
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) berbeć, brzdąc, maluch, szkrab
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. dzieciątko n, Dzieciątko n, dziecko n, dzieciak m, dzieciństwo n, dzieciąteczko n, dziecisko n, dzieciska nmos
- przym. dzieciaty, dziecięcy
- związki frazeologiczne:
- przysłowia: na świętego Mikołaja czeka dzieciąt cała zgraja: da posłusznym ciasteczko, złych przekropi rózeczką
- etymologia:
- pol. dziecko + -ę
- uwagi:
- Formy liczby mnogiej, szczególnie celownika („dzieciętom”) i narzędnika („dzieciętami”), są rzadko używane[3].
- tłumaczenia:
- (1.1) dla języków nierozróżniających zdrobnień zobacz listę tłumaczeń w haśle: dziecko
- źródła:
- ↑
Hasło „dziecię” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN. - ↑ Księga Izajasza 9,5
- ↑ Hasło „dziecię” w: Słownik poprawnej polszczyzny PWN, red. Witold Doroszewski, Polskie Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1980, ISBN 83-01-03811-X, s. 142.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.