bulgotać (język polski)

wymowa:
IPA: [bulˈɡɔtaʨ̑], AS: [bulgotać]
znaczenia:

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. zabulgotać)

(1.1) o płynach: wydawać dźwięki przy przelewaniu się lub gotowaniu[1]
(1.2) pot. mówić coś niezrozumiale niskim głosem[1]
(1.3) łow. o cietrzewiach: wydawać charakterystyczny głos w czasie toków[1]
odmiana:
(1.1-3) koniugacja IX; bulgocze / bulgoce[2][3][4]; lub
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. bulgotanie n, zabulgotanie n, bulgot m
czas. zabulgotać dk.
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
  • białoruski: (1.1) булькаць, булькатаць
  • rosyjski: (1.1) булькать
źródła:
  1. 1 2 3 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „bulgotać” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „bulgotać” w: Wielki słownik ortograficzny, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  3. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „bulgotać” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  4. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „bulgotać” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.